Begin september ging ik voor het eerst deelnemen aan een 1/8 triathlon. Ik keek er erg naar uit. Op de dag zelf had ik wat last van mijn astma dus volle concentratie op de ademhaling. Toen ik daardoor een boomwortel miste en bijna struikelde heb ik mezelf opgevangen en merkte ik gelijk dat de enkel dik en pijnlijk werd. Ik dacht dat het wel mee zou vallen en adrenaline doet veel dus ik heb de triathlon afgemaakt, ik hoefde ook nog maar ongeveer 1,5 km. Echter gelijk na de finish, wanneer de adrenaline zakte, merkte ik dat ik niet goed meer op de enkel kon staan en dat de enkel echt wel dikker en pijnlijker was, dus maar even rustig aan. Die week toch aan het werk maar helaas namen de klachten niet af maar toe. Door de zwelling kon ook Lucas geen echo maken en zat er echt niks anders op dan rust te nemen! Pijnbestrijding door medicatie, koelen en acupunctuurbehandeling door (collega) Monika. Een les die ik hieruit meeneem is dat en dat ook een fysiotherapeut moet luisteren naar het lichaam. Testen geven nu aan dat er waarschijnlijk een scheurtje in de peroneuspees en de syndesmose (banden in de enkel) geïrriteerd of ook gescheurd. De behandeling is nagenoeg hetzelfde maar ik zou toch graag precies weten wat er aan de hand is. Gelukkig ben ik ook maar gewoon Hanneke en mag ik deze fouten maken, ik wil dit wel meenemen naar de fysiotherapeut Hanneke die zich nu nóg bewuster is van hoe de patiënt zich voelt.